Mijn liefde schoot wortel
Maar aan haar toppen
Zijn ondertussen doorns gegroeid
Ze vallen mijn hart aan
Prikken in haar meest vurige delen
Maar het is jij die de doorns
Onbewust
Voedt
Dus ik omarm de pijn
Met een brandend hart
Dat in vuur en vlam staat
Bij de gedachte aan jou
Het schreeuwt om u
Alleen
Om u
En ik brand
Mijn tranen incapabel
Om te blussen
In plaats daarvan
Brand ik
Tot er door mijn tranen slechts
As overblijft
Dankbaar dat ik tenminste nog
Iets geniet
Wat 'ons' verbeeldt
Add comment
Comments