Lieve lezer van verloren en hoop
Voor je je ogen sluit om te dromen van een betere wereld wil ik je iets vertellen. Een verhaal van kwetsbaarheid, zoals de boombladeren verdorren met het seizoen en de wind ze met een minimale zucht ontneemt van hun identiteit.
Dit is geen er was eens. En spoiler alert: het zal nooit meer zo eenzijdig zijn als 'en ze leefde nog lang en gelukkig'. Het is een verhaal van enkele jaren geleden dat nog lang zal leven. Ik was een blad, dat een escalatie van verdriet en labels van mentale toestanden vertolkte. En
ik zat diep, heel diep. Mijn identiteit leek verwoest en mijn laatste zucht vond op het nippertje niet plaats, dicht als ik was bij het definitief vallen, gezien iemand mij die beslissing 'ontnam'. Nu kan ik vol dankbaarheid zeggen dat ze mijn leven redde. Letterlijk.
En nu zit een vriendin van me in een gelijkaardige situatie. Daarom schreef ik dit gedicht dat een nummer werd. Niet alleen voor de jongere ik en voor mijn vriendin, maar ook voor iedereen die eenzaam zit te wachten op deze woorden.
Dit deed ik door een onderzoek op te starten bij aanvang. Ik trok de stad in en stapte op willekeurige, wildvreemde mensen af met de vraag 'Wat zou jij willen laten weten aan een goede vriend/vriendin die het mentaal erg zwaar zou hebben?'
Een waaier aan antwoorden, maar vooral woorden waarmee ze die vriend hoop in zouden willen spreken.
Hoewel: er waren ook heel wat mensen die absoluut geen antwoord konden vinden of formuleren op mijn vraag en dit liet me opnieuw inzien dat dit onderwerp nog vaak taboe is. Of de mensen kunnen het niet in die mate vatten om er woorden aan te geven.
Ik zie het dan ook mijn taak als poëte en muzikante om er de woorden aan te geven waar ze bij velen zoek blijven. Daarnaast vroeg ik mensen van over de hele wereld delen van mijn tekst als 'voice memos' op te nemen om het draagvlak groter te maken. Dit gezien draagvlak, steun en daarmee hoop cruciaal zijn binnen dergelijke situaties.
Hoop is namelijk meer dan een drijfveer, het is het gehele fundament van een kwetsbaar mooi mensenleven. Hoop is zo ontzettend kostbaar en toch wel vindbaar in geloof in een hoger iets, in jezelf, vriendschap en liefde, een zonsopgang, het ruisen van de wind, muziek en laat de lijst maar vloeien.
Ik hoop dan ook dat de mensen die het moeten horen, lieve vriendin, lieve lezer, lieve ik van het verleden, dat het kleine vonkje dat er nog heerst mag overslaan in een 'wildfire, burning like never before'.
Je bent geliefd. There is hope.
Liefs
Add comment
Comments