Een hand is blind op de tast. Ze zeggen weleens dat je ze kunt lezen, maar ik geloof eerder dat zij het is die de verhalen leest. Ongehoorde, welbespraakte woorden die betekenis krijgen met het zicht van een zuigeling die leert voelen waar zijn voedsel vandaan komt. De jeugd van verlangen die mijn borsten doet bonzen. Die een klok vastneemt en uit het raam gooit van de twaalfde verdieping, vliegt, de tijd niet neemt om te kijken hoe de tijd uiteenspat. Ineenkrimpt. Verdampt. Bevriest. Maar neemt. Uiteenspat. Ineenkrimpt. Verdampt. Bevriest. Stilstaat.
Les gouttes d’eau, pt. 1
« The news is dead Madeliefje »
Add comment
Comments